آموزش يكي از مسائل بسيار مهم نظام هاي تعليم و تربيت است . منظور از آموزش، فرآيند دو سويه ياددهي يادگيري اطلاعات، مهارت ها و نگرشهاي مثبت درباره موضوعي است كه متناسب با گروه سني خاص و در شرايط زماني معين به اجرا در آمده است .امروزه هدف از تعليم و تربيت تنها انتقال ميراث فرهنگي و تجارب بشري به نسل جديد نيست. بلكه رسالت نظام هاي آموزشي را ايجاد تغييرات مطلوب در نگرش ها شناخت ها و در نهايت رفتار انسان ها دانسته اند. روش هاي نوين تدريس نيز به عنوان يكي از عوامل، به كمك اين رسالت آمده است.

جهت اجاره كلاس با شماره درج شده در قسمت تماس با ما تماس حاصل فرماييد.

روش هاي نوين تدريس

هدف نهايي تدريس به وسيله مجموعه اي از تكاليف مشتمل برآگاهي و معلومات مشخص و ساخت فكري و فرآيندهاي شناختي تعيين شده است. اين مقاله به روشهاي نوين تدريس پرداخته است .ابتدا روش تدريس به دو دسته روش تاريخي و روش نوين تقسيم شده است.

همچنين نمونه هايي از روشهاي نوين تدريس و مراحل و كاربرد آن كه شامل روش تدريس بارش مغزي، روش تدريس بديعه پردازي ،روش تدريس حل مسأله،، روش تدريس غير مستقيم/مشاوره اي، روش تدريس ايفاي نقش، روش تدريس گردش علمي، روش تدريس كاوشگري و روش تدريس آموزش به وسيله رايانه به عنوان نمونه هايي از روشهاي نوين تدريس مورد بررسي قرار گرفته است.

در پايان نشان داده شده است كه هيچ يك از روش هاي تدريس في نفسه خوب يا بد نيستند، بلكه نحوه و شرايط استفاده از آنها باعث قوت يا ضعفشان شده است.

جهت اجاره كلاس خصوصي جهت برگزاري كلاس با شماره درج شده در قسمت تماس با ما تماس حاصل فرماييد.

روش

روش عبارت است از فرايند عقلاني يا غيرعقلاني ذهن براي دستيابي به شناخت و يا توصيف واقعيت. در معناي كلي تر، روش هرگونه ابزار مناسب براي رسيدن به مقصود ميباشد.

روش ممكن است به مجموعه راه هايي كه انسان را به كشف مجهولات هدايت ميكند، مجموعه قواعدي كه هنگام بررسي و پژوهش به كار ميروند و مجموعه ابزار و فنوني كه آدمي را از مجهولات به معلومات راهبري ميكند، اطلاق شود.

تدريس

تدريس عبارت است از تعامل يا رفتار متقابل معلم و شاگرد، بر اساس طراحي منظم و هدفدار معلم، براي ايجاد تغيير در رفتار شاگرد. تدريس مفاهيم مختلف مانند: نگرشها، گرايشها، باورها، عادتها و شيوه هاي رفتار و به طور كلي انواع تغييراتي را كه مي خواهيم در شاگردان ايجاد كنيم را در بر مي گيرد.

تقسيم بندي روش هاي تدريس

روشهاي تاريخي: در اين روش فراگير موجودي انفعالي است و معلمّ به عنوان انتقال دهنده ي اطلاعات، مسئوليت اصلي آموزش را بر عهده دارد. او تلاش مي كند ذهن فراگيران را با انبوهي از مفاهيم، اصول و اصطلاحات درس ها انباشته سازد و به اين ترتيب رفتار آن ها را نسبت به قبل تغيير دهد.

در اين نوع روش تدريس، برنامه ي درسي غير قابل انعطاف است و معلّم و فراگير به اجبار از محتواي مشخصي استفاده مي كنند.

معلّم تصور مي كند كه عامل اصلي تدريس، خود اوست و به عنوان گنجينه ي معلومات در برابر فراگيران ظاهر مي شود. شايد به همين دليل، به اين گونه الگوها و روش ها، روش هاي معلمّ محور نيز مي گويند.

روش هاي نوين:

در اين الگو فراگير و علايق و توانمندي هاي او در مركز توجه قرار دارد و معلّم تلاش مي كند تا توانايي فراگيران را تقويت كند.

معلّم هنگام تدريس از وسايل و امكانات آموزشي زيادي استفاده مي كند و يادگيري مؤثر را از طريق تمرين ها و فعاليت هاي متنوع به عهده ي فراگيران مي گذارد و آنان را در تحقق اهداف و يادگيري مفاهيم درس دخالت مي دهد.

معلمّ، راهنما و هدايت كننده اي است كه پا به پاي فراگير مسير آموزشي را طي مي كند و به او كمك مي كند تا درس را به طور عميق و از روي علاقه ياد بگيرد.

چهار ويژگي خاص در تعريف تدريس

وجود تعامل بين معلم و دانش آموزان

فعاليت بر اساس اهداف معين و از پيش تعيين شده

طراحي منظم با توجه به موقعيت و امكانات

ايجاد فرصت و تسهيل يادگيري

در اين مقاله هشت روش تدريس معرفي شده است و در كنار آن اصول و قواعدي براي افزايش اثر بخشي آن ها در كلاس درس ذكر شده است.

البته، اين نكته هم قابل تأكيد است كه كاربرد هر كدام از روش هاي معرفي شده بسته به امكانات كلاس و تشخيص معلم است. اين روش ها عبارتنداز:

جهت مشاهده ادامه مطلب روش هاي نوين تدريس كليك كنيد.

منبع: rentcheap